Karantinada 54. ve 55. günler güneşli havada bol bol gezerek ve balkonda geçti. Bir giysi mağazasında yukarıda gördüğünüz son derece şık maskeler 12 Euro’ya satılmaya başlamış. Çok pahalı! Alan çılgın çıkacak mı bakalım?

Karantinanın özet değerlendirmesini yapacak olursam, bu süreci öğrenerek, kendimi bir nebze de olsa geliştirerek, büyüyerek çıktığıma inanıyorum. Dile kolay yedi haftayı evde kapalı geçirdik. İlk hafta endişe, panik, şaşkınlık, karamsarlıkla geçse de sonradan hızla duruma uyum sağlayıp daha dengeli bir ruh haline geçebildim. Kendimi dar bir alanda oyalayabildiğimi fark ettim. Sokağa çıkma yasağıyla birlikte aldığım ilk karar kendime meşgale yaratmak, hem de bu salgın günlerindeki duygu dünyamı, deneyimlerimi kayıt altına almak için bir yıldır ara verdiğim Blog’umu yeniden yazmaya başladım.

Elimde sürünen bir Fransızca romanı bitirdim. Tek üzüldüğüm, yedi haftada kitaplara konsantre olmakta zorlandığım için yeteri kadar okuyamamış olmam. Öte yandan sık sık bahsettiğim üzere, sokağa çıkma yasağı sırasında edindiğim Podcast alışkanlığı sayesinde çok çok dinleme yaptım. Sesli kitap, doğa bilimleri, sosyal bilimler, antropoloji ve sanat üzerine uzmanlardan içerikler dinledim.

Yeni yeni tarifler denedim. Hiç yapmadığım Türk mutfağından yemekler yaptım. Tatlılar, börekler derken mutfakta repertuvarımı genişlettim. Çiçeklerimle daha yakından ilgilenmeye başladım. Yeni bitkiler aldım ve balkonumu renklendirdim.

Karantinanın başında minimalizm üzerine bir belgesel izledikten sonra evi baştan aşağı gezip, gereksiz, anlamsız her şeyi attım. Bundan sonra yeni bir şey alırken de “hayatıma ne katıyor? ihtiyacım var mı?” diye sorgulayarak alacağım. Gardırobumu küçülttüm. Bir gün giyerim diye dolabımda duran 10 yıllık elbiselerimi geri dönüşüme verdim. Derneğe bağışlamak üzere kullanmadığım elektroniklerimi ayırdım.

Haberlerden takip ettiğim kadarı ile pek çok insan karantinada online alışverişe vurmuş kendini. Kargolar, firmalar taleplere yetişemez olmuş. Kendimi bu konuda tebrik ediyorum. Yalnızca bir kez, kedimiz için sipariş verdim onun dışında internetten bir şey alarak hem kargo çalışanlarının sağlığını riske atmadım, hem de paramı savurmadım.

Bazı ilklerim oldu. Erkek saçı kestim, kendi saçımı boyadım, Attila benim saçımı küt kesti 🙂 Dolgum düştü, dişçiler kapalı olduğu için eczaneden aldığım bir macunla geçici dolgu yaptım. Mecbur kalınca her şeyi yapılabiliyormuş insan.

Karantina günlüğü burada sona eriyor. Her gün olmasa da yine Blog yazılarıma devam edeceğim. Sağlıklı günler, bir daha böyle zor zamanlardan geçmemek dileğiyle, kendinize iyi bakın.

Güneşli bir güne uyandım. Menekşem açmış! Sıra ortancada. Balkon ve salondaki çiçeklerle ilgilendim biraz. Haftalık temizliği ve yemekleri yapıp, çamaşırları da yıkadıktan sonra yürüyüşe çıktım. Bazı restoran sahipleri aylardır kullanılmayan salonlarını dip köşe temizlemeye başlamış. Halbuki Haziran’da açılacaklar.

Oturduğum mahalledeki müstakil evlerin karantina öncesi ve sonrası fotoğraflarını çekseydim keşke. Bütün bu sokağa çıkma yasağı süresince herkes bahçesini rengarenk çiçekler ekerek canlandırdı. Camlarını silerken hiç görmediğim komşularım, pencere pervazlarını bile parlattı. Kadın erkek demeden bahçe kapısı boyayanlar, çitleri tamir edenler, posta kutularını boyayanlar, yıllardır yapmadıkları tadilatlarını tamamlayanlar… Neredeyse bütün evler ışıldıyor artık 🙂 İtalya ve Almanya’da bu hafta yasaklar gevşiyor ve insanlar sokaklara geri dönmeye başlıyor. Fransa ise 11’ini bekliyor. Darısı diğer ülkelerin başına diyelim. Sağlıklı günler…

Bu haftasonu evde biri vejeteryan biri tavuklu iki pizza yaptık. Tam buğday unuyla yapınca biraz kuru oluyormuş buraya hemen not düşelim. Akşam yemeğinden sonra İstanbul’daki arkadaşlarımızla görüntülü sohbet ettik. Bu salgın patlak vermeseydi ay sonunda Lyon’da buluşacak, dört gün boyunca Fransa’nın göllerini gezecektik. Her plan gibi bu da gelecek yıla ötelendi.

Bu aralar hava kötü olduğu için hem dışarı az çıktım hem de sporu savsakladım. Bol bol Netflix tükettim. Yeni bir dizi veya film önerisine ihtiyaç duyan bana soruyor. O kadar fazla içerik izleyip bitirdim ki, danışmanlık yapıyorum artık. Yedi haftadır evde olmama rağmen kitaba konstrantre olamadım. Birkaç okuma girişimim oldu ama yarıda kaldı. Artık bu durumun geçtiğine inanıyorum. Sonunda kütüphanemden Pulitzer ödüllü Carl Sagan’ın Karanlık Bir Dünyada Bilimin Mum Işığı kitabını çıkardım. Bilimi geniş kitlelere yayma konusunda çok başarılı olan Sagan’ın bu kitabını TÜBİTAK Popüler Bilim Kitapları serisinden almıştım beş yıl önce. Okumak için doğru zaman gelmiş demek ki.

Öğle saatlerinde şehrin ara sokaklarında dolaşıp biraz oksijen almak iyi geldi. Bomboş sokaklardan geçerken, yazın buraların yeniden cıvıl cıvıl olduğunu hayal ettim. Geri sayımda son 8! Herkese sağlıklı günler.

Bugün 1 Mayıs! Fransa’da İşçi ve Emekçiler Bayramı’nın sembolü diyebileceğimiz irili ufaklı müge demetleri vatandaşların kurdukları tezgahlarda veya market ve gazete bayilerinde satılıyor. Peki bu müge geleneği nereden geliyor?

Bu gelenek antik Roma’ya kadar uzanıyor. Paganlar, nisan sonu, mayıs başı gibi doğa çiçeklendiği için kutlamalar yapıyor. Celtic’ler de karanlık kış günlerinden, güneşli aydınlık günlere çıkışı aynı dönemde kutluyorlar.

Fransa’da ise yanlış bilmiyorsam temeli Rönesans’a dayanıyor. İlk kez Kral 9. Charles 1 Mayıs 1560’da yakın çevresine mutluluk dileğiyle müge dağıtıyor. Bunun güzel bir etkisi olduğunu görünce her bahar müge dağıtmaya devam ediyor. 1 Mayıs İşçi ve Emekçiler Bayramı’nın simgesi haline dönüşmesiyse ilk kez 1936 Halk Cephesi döneminde oluyor ve günümüze kadar geliyor. Her 1 Mayıs’ta küçük çocuklar meydanlarda cep harçlığı çıkarmak için müge satıyor. Bu yıl, ne müge satan çocuklar ne de coşkulu bir kutlama ve yürüyüş vardı. Covid-19 nedeniyle sokağa çıkma yasağı olduğu için herkes sessiz sakin evinde kutluyor. Hepimiz baharı dışarıda, doğada geçirmeyi özledik. Ama az kaldı, biraz daha dayanmalıyız, çünkü tünelin ucunda ışık göründü.
Sağlıklı günler…